تاب آوری چیست؟
در جهانی زندگی میکنیم که با مخاطرات و تنشهای بسیاری مواجه هستیم و هر روز برشدت این تنشها افزوده میشود. این مسئله زمانی مهم میشود که ما نمیتوانیم بهسادگی نسبت به وقوع تغییرات، عکسالعمل نشان دهیم. در وضعیتی که با مجموعهای از فشارهای جدید و پیچیدهای مواجه هستیم که مدام درحال تغییر هستند. سازگاری با تفکرات راهبردی، نهتنها ضروری است؛ بلکه فرصت بهحساب میآید. این موضوع برای جوامع، عواملی اساسی هستند که نبود آنها باعث درمعرضخطر قرارگرفتن سلامت، وحدت اجتماعی، ثبات آن و همچنین موفقیت و کامیابی آن جامعه میگردد.
بهراستی آیا درهنگام طوفان، درختان را دیدهاید؟ آنگاه که بهخود میپیچند وخم میشوند برفها بهروی شاخههایشان سنگینی میکند، تا بدانجا که شاخههایشان در مقابل زمین سر تعظیم فرود میآورند. اما بهندرت میشکنند و بهمحض فروکشکردن طوفان و آبشدن برفها بهتدریج استوارتر از گذشته برمی خیزند؟
چرا تاب آوری مهم است؟
آیا فردیرا سراغدارید که باوجود رشد دریک محیط نهچندان مناسب(مثلا در خانوادههای آشفته، مدارسشلوغ و کمامکانات، جوامعی بامیزان بیکاریبالا و فرصتهای شغلی اندک و…) بهموفقیتهای بزرگی در زندگی خود دستیافتهباشد؟
یا برعکس، افرادی که با وجود در اختیار داشتن امکانات مناسب و برخورداری از شرایط ایدهآل، موفقیتهای کمی را در زندگی تجربه کردهاند؟
در شرایط استرسزا و مواقعی که با بحران و یا اتفاق ناگواری مواجهشده و یا برای مدیریت استرس باید چهکنیم؟
تاب آوری چیست؟
همهما میدانیم زندگی ممکناست همراه با یک نقشه نباشد و قطعا همهافراد پیچوخمهاییرا در زندگی تجربهخواهندکرد. از چالشهای روزمره گرفته تا رویدادهای آسیبزا با تأثیر ماندگارتر، مانند مرگ یک عزیز، یک تصادف که زندگیرا تغییر میدهد، یا یک بیماری جدی.
نکته قابل توجه در تمامی اینگونه مسائل تغییری است که افراد را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار میدهد و سیل بی نظیری از افکار، احساسات قوی و عدم اطمینان را به همراه دارد. با این حال، مردم معمولاً در طول زمان به لطف انعطافپذیر بودن در پذیرش و روند عملکرد ماجراها، با موقعیتهای تغییردهنده زندگی و موقعیتهای استرسزا سازگار میشوند.
به طور مثال: تصور کنید قصد دارید با قایق به پایین رودخانه بروید. همراه با آب کند و کم عمق، نقشه شما نشان میدهد که با تند تند و پیچهای اجتناب ناپذیر مواجه خواهید شد. چگونه مطمئن میشوید که میتوانید با خیال راحت از آبهای خروشان عبور کنید و مشکلات غیرمنتظرهای را که از چالش ناشی میشود مدیریت کنید؟
شاید در حین برنامهریزی مسیر خود یا تکیه بر همراهی دوستان مورد اعتماد در طول مسیر، از پشتیبانی قایقرانان با تجربهتر استفاده کنید. شاید یک جلیقه نجات اضافی ببندید و یا از یک قایق قویتر استفاده کنید. اما شما با وجود ابزارها و پشتیبانیهای مناسب، از یک چیز در خود مطمئن هستید؛ زیرا نه تنها از پس چالشهای ماجراجویی رودخانه خود برخواهید آمد، بلکه بیشتر ظاهر خواهیدشد.
پس میتوان گفت تاب آوری ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. روانشناسان همیشه سعی کردهاند که این قابلیت انسان را برای سازگاری و غلبه بر خطرو سختی ها افزایش دهند. این گونه افراد و جوامع میتوانند حتی پس از مصیبتهای ویرانگربه بازسازی زندگی خود بپردازند.
در واقع تاب آوری فرآیند و نتیجه سازگاری موفقیت آمیز با تجارب دشوار یا چالش برانگیز زندگی است. آن هم از طریق انعطاف پذیری ذهنی، عاطفی، رفتاری و سازگاری با خواستههای بیرونی و درونی امکانپذیر است.
از جمله عواملی که در سازگاری افراد با ناملایمات زندگی نقش دارند، شامل موارد ذیل است:
- روشهایی که افراد از طریق آن به جهان مینگرند و با آن درگیر میشوند
- در دسترس بودن و کیفیت منابع اجتماعی و راهبردهای مقابلهای خاص
نکتهای که باید بهآن توجهکرد ایناست که درستاست تاب آوری به قابلیت تطابق انسان در مواجهه با بلایا یا فشارهای جانکاه، غلبهیافتن و حتی تقویتشدن با آن تجارب اطلاق میشود؛ اما این خصیصه در کنار تواناییهای درونی شخص و مهارتهای اجتماعی او و همچنین در تعامل با محیط تقویت شده، توسعه یافته و بهعنوان یکویژگیمثبت متبلور میشود.
لازم به ذکر است تحقیقات روانشناختی نشان میدهد که میتوان منابع و مهارتهای مرتبط با سازگاری مثبتتر (یعنی انعطافپذیری بیشتر) را پرورش داد و تمرین کرد.
مهمترین مولفهها و ابعاد تاب آوری
1. ادراک خطر در مواجهه با آن:
تغییر سیاستها، تغییر نهادها، بیثباتی وضیت مالی، عدم تامین امنیت شغلی و عدم توانایی در رقابتهای صنعتی از جمله عواملی هستند که آسیب پذیریهایی را در جامعه ایجاد میکنند. به کارگیری سیاستها و برنامههایی که نحوه مواجهه با این آسیبها را آموزش دهد، قطعا هزینههای مواجهه با این آسیبها را کمتر خواهد کرد. به این ترتیب باور به جذب و یا مقابله با این آسیبها تقویت خواهد شد.
2. توانایی برنامهریزی، یادگیری و سازماندهی مجدد:
توانایی برنامه ریزی، یادگیری و سازماندهی مجدد، یک امر ضروری برای مواجهه با تغییرات است. برای مثال برای
سازگارشدن با یک صنعت جدید و یا تحولات ایجادشده در یک صنعت، ابتدا باید اعتماد بهنفس را حفظ کرد و پس از آن به راهحلهای خلاقانه برای مقابله با شرایط در حال تغییر و جدید فکر و مشتاقانه به راه حل هاي بادوام و پایدار عمل کرد. افراد، سازمان و یا جوامعی که توانایی بیشتری برای سازماندهی و برنامهریزی و آموزش دارند در واقع افراد با تجریه و کارآزموهايی هستند که همواره در مسیر زندگی این ایده را دنبال کرده اند که «من براي هر چیزی زندگیام را تغییر نمیدهم». بهاینمعنی که نحوه برخورد باتغییرات و تنشها را آموخته است.
3. ادراکی از توانایی مواجهه با تغییر:
مردم براي مقابله با تغییرات در شرایط مختلف زندگی اعم از مالی، عاطفی و زناشویی، باید آستانه تحمل خود را بالا ببرند. بهعنوان نمونه در رابطهزناشویی هنگام مواجهه با بحرانها و تنشهای ناشی از تغییرات و حوادث، نیازاست که توانایی تحمل تغییر افراد بالاتر باشد تا زندگی دوام داشتهباشد. در غیر اینصورت با هر تغییري که در روند زندگی ایجاد میشود اگر افراد نتوانند با آن سازگاري پیدا کنند زندگی زناشویی ازهم پاشیدهخواهدشد.
4. تغییر سطح علایق در سازگاري با تغییرات:
افرادي که تمایل بیشتري به سازگاري و تطبیق دارند نسبت به تغییر سیاستها راحتتر برخورد میکنند. به عنوان نمونه در
بحثهای مربوط به خانواده سازگاري و تطبیق معمولاً در زمینه هاي وابستگیهاي شغلی، تعهدات خانوادگی و یا مباحث مالی اتفاق میافتد. افرادي که طلاق گرفتهاند در مواجهه با تغییراتی که در کسب درآمد و فرصتهاي شغلی برایشان اتفاق میافتد، تابآوري بیشتري دارند. پس در واقع مولفه و ابعاد اصلی تاب آوری شامل : ادراک خطر در مواجهه با آن، ادراکی از توانایی مواجهه یا تغییر، تغییر سطح علایق در سازگاری یا تغییرات و در اخر توانایی برنامه ریزی ، یادگیری و سازماندهی مجدد است.
چه زمانی تاب آور محسوب می شویم؟
اگرچه تاب آوری برای همه مفید است، اما مهمترین مطالعات تاب آوری بر روی کودکان انجامشدهاست زیرا در آسیب پذیرترین مراحل زندگی هستند. در این تحقیق روانشناسان یکی از موارد مهمی که می تواند آنهارا تاب آور کند را شناسایی کرده اند که “عوامل محافظتی” نام دارد. عوامل حفاظتی اجزایی هستند که در داخل و اطراف محیط یک کودک باعث ایجاد انگیزه و مهارت های مقابله ای در موقعیت ها است. (گونستاد، 2006).
گونستاد در ادامه عوامل حفاظتی را به سه دسته تقسیم می کند که شامل : عوامل شبکه (حمایت دوستان و خانواده)، توانایی ها و مهارت ها (حمایت داخلی)، و معانی، ارزشها و ایمان است.
همچنین در این راستا یون و همکاران (2020) نیز پنج عامل تاب آوری را شناسایی کرده اند که شامل :
- الف: زنده ماندن.
- ب: زندگی پر رونق؛
- ج: پشتکار؛
- د: آشتی دادن و ادغام مسائل آسیب زا با توسعه هویت سالم؛
- ه : دفاع از خود است.
ویژگی های افراد تاب آور
به دنبال این تحقیق ویژگیهای افراد تاب آور شامل موارد زیر میباشد:
اول:
خودشان را دوست دارند و وجودشان را با تمام نکات مثبت و منفی بصورت تمام و کمال بهعنوان شخصیتی ارزشمند پذیرفته اند و سعی در اصلاح ویژگیهای منفی وجودیشان داشته و اینکه با آن بُعد شخصیتیشان که نمیتوانند آن را اصلاحکنند.
با واقعبینی برخوردکرده و وجودش را کتمان نمیکنند؛ بلکه سعی در کنارآمدن با آن دارند. برای پرورش این ویژگی در وجوتان میتوانید کتابهایی مانند: نیمه تاریک وجود اثر دبی فورد را مطالعه کرده و تا حد زیادی به توانایی پذیرش وجود خود بصورت تمام و کمال برسید.
دوم:
مهارت حل مسئله، انعطاف پذیری، تاب آوری ذهنی، توان تجزیه تحلیل بالا، واقع بینی توأم با خوش بینی، نگرش مثبت، امید به آینده، و هدفمندی آنها را به افرادی تبدیل کرده که برای سخت ترین مسائل هم تدبیری پیدا میکنند و هیچ مشکلی در زندگی نمیتواند آنها را دچار تردید کرده واز حرکت رو به جلو وا داشته و متوقف سازد.
سوم:
این افراد از کفایت اجتماعی بالایی برخوردار بوده یعنی مهارت های اجتماعی لازم برای انواع ارتباطات را دارا بوده و با استراتژی های همچون خوش رفتاری و شوخ طبعی تمامی روابط شان را مدیریت میکنند تا در مواقع لازم بتوانند از آن روابط پشتیبانی بگیرند. البته که خودشان هم در روابط گوش شنوا و همراه خوبی برای افراد مقابل هستند و همواره احترام طرفین را حفظ میکنند درنتیجه روابط محکم و پایداری را برای خود ایجاد کرده و احساس قدرت و آرامش دارند.
چهارم:
بدلیل همدلی که در روابط شان از خود نشان می دهند به هم پیوستگی اجتماعی و احساس تعلق به افراد پیدا میکنند، و تعلق به گروه ها و نهاد های اجتماعی برایشان حاصل میشود. تحقیقات نشان میدهند که افراد تاب آور، چند ویژگی مشترک دارند. این ویژگیها عوامل محافظتی هستند که پیامدهای مثبت را به دنبال دارند.
چگونه تاب آوریمان را بالا ببریم؟
توانمندسازی:
یعنی افزایش انعطاف پذیری شما نیاز به زمان و هدف دارد واین عضله سازی، تمرکز بر چهار مؤلفه اصلی – ارتباط، تندرستی، تفکر سالم و معنا – می تواند به شما قدرت دهد تا در برابر تجربیات سخت و آسیب زا مقاومت کنید و از آنها درس بگیرید. برای افزایش ظرفیت خود برای انعطاف پذیری در برابر آب و هوا – و رشد از مشکلات، از این استراتژی ها استفاده کنید.
ارتباطات خود را بسازید
روابط را اولویت بندی کنید ارتباط با افراد همدل و فهمیده می تواند به شما یادآوری کند که در میان مشکلات تنها نیستید. روی یافتن افراد قابل اعتماد و دلسوز تمرکز کنید که احساسات شما را تأیید می کنند، اینگونه از مهارت انعطاف پذیری شما هم پشتیبانی می کند.
در واقع درد حوادث آسیب زا می تواند برخی از افراد را به انزوا بکشاند، اما پذیرش کمک و حمایت از کسانی که به شما اهمیت می دهند بسیار مهم است. در یک شب قرار هفتگی با همسرتان بیرون بروید و یا یک ناهار را با دوستتان برنامه ریزی کنید، سعی کنید ارتباط واقعی با افرادی که به شما اهمیت می دهند را در اولویت قرار دهید.
پیوستن یه یک گروه سالم
پیوستن یه یک گروه سالم همراه با روابط درست باعث می شود برخی افراد افراد متوجه شوند که فعال بودن در گروه های مدنی، جوامع مبتنی بر ایمان یا سایر سازمان های محلی، حمایت اجتماعی را فراهم می کند و می تواند به افراد کمک کند تا امید را به دست آورند به عنوان راه حل می توانید گروههایی را در منطقهتان تحقیق کنید که میتوانند در صورت نیاز به شما حمایت و احساس هدف یا شادی ارائه دهند.
سلامتی را تقویت کنید مراقب بدن خود باشید.
خودمراقبتی ممکن است یک کلمه پرطرفدار باشد، اما همچنین یک تمرین مشروع برای سلامت روان و ایجاد انعطافپذیری است. به این دلیل که استرس به همان اندازه جسمی است که احساسی است. ترویج عوامل مثبت در سبک زندگی مانند تغذیه مناسب، خواب کافی، هیدراتاسیون و ورزش منظم می تواند بدن شما را برای سازگاری با استرس تقویت کند و عوارض احساساتی مانند اضطراب یا افسردگی را کاهش دهد.
بهداشت خواب را فراموش نکنید.
نداشتن خواب راحت فقط باعث خستگی نمیشود! خواب کافی از کلافگی و پریشانی جلوگیری میکند و باعث داشتن تمرکز بیشتر در فعالیتهای روزانه میشود. انواع مختلف اختلالات خواب و بیداری وجود دارد که شایعترین آنها بیخوابی است. سایر اختلالات خواب و بیداری شامل آپنه انسدادی خواب، نارکولپسی و سندرم پای بیقرار است. در این دوره به تمامی این اختلالات و راههای درمان و جلوگیری از بروز مجدد آن پرداختهایم.
ذهن آگاهی را تمرین کنید.
یادداشت روزانه ذهنی، یوگا، و سایر اعمال معنوی مانند دعا یا مدیتیشن نیز میتواند به افراد در ایجاد ارتباط و بازیابی امید کمک کند، و میتواند آنها را برای مقابله با موقعیتهایی که نیاز به انعطافپذیری دارند، آغاز کند. وقتی یادداشت میکنید، مدیتیشن میکنید یا دعا میکنید، روی جنبههای مثبت زندگیتان نشخوار میکنید و چیزهایی را که برایشان سپاسگزار هستید، حتی در طول آزمایشهای شخصی به یاد میآورید.
از خروجیهای منفی دوری کنید.
ممکن است وسوسه انگیز باشد که درد خود را با الکل، مواد مخدر یا مواد دیگر بپوشانید، اما این مانند بانداژ کردن روی زخم عمیق است. در عوض بر روی دادن منابع بدن خود برای مدیریت استرس تمرکز کنید، نه اینکه به دنبال از بین بردن احساس استرس به طور کلی باشید.
هدف را پیدا کنید به دیگران کمک کنید.
چه در یک پناهگاه محلی برای بی خانمانها داوطلب شوید و چه به سادگی از یک دوست در زمان نیاز خود حمایت کنید، میتوانید حس هدفمندی به دست آورید، عزت نفس را تقویت کنید، با افراد دیگر ارتباط برقرار کنید، و به طور ملموس به دیگران کمک کنید. همه اینها میتواند به شما قدرت دهد. در انعطاف پذیری رشد کنید
فعال باشید.
به رسمیت شناختن و پذیرش احساسات خود در زمانهای سخت مفید است؛ اما همچنین مهم است که با پرسیدن از خود، “برای مشکلی در زندگیام چه کاری میتوانم انجام دهم؟” اگر مشکلات به نظر خیلی بزرگ به نظر می رسند که نمی توان آنها را حل کرد، آنها را به قطعات قابل کنترل تقسیم کنید.
برای مثال، اگر در محل کار اخراج شدید، ممکن است نتوانید رئیس خود را متقاعد کنید که رها کردن شما اشتباه بوده است. اما می توانید هر روز یک ساعت را صرف توسعه نقاط قوت خود کنید یا روی رزومه خود کار کنید. ابتکار عمل به شما یادآوری میکند که میتوانید انگیزه و هدف را حتی در دورههای استرسزای زندگیتان به دست آورید. این موضوع این احتمال را افزایش میدهد که در مواقع دردناک دوباره برخیزید.
به سمت اهداف خود حرکت کنید.
برخی اهداف واقع بینانه را توسعه دهید و کاری را به طور منظم انجام دهید (حتی اگر به نظر یک دستاورد کوچک باشد). این امر به شما امکان میدهد به سمت چیزهایی که می خواهید به انجام برسانید حرکت کنید. بهجای تمرکز بر کارهایی که به نظر دست نیافتنی به نظر می رسند، از خود بپرسید: “چیزی است که میدانم امروز می توانم انجام دهم که به من کمک می کند در مسیری که می خواهم بروم؟”
برای مثال، اگر با از دست دادن یکی از عزیزانتان دست و پنجه نرم میکنید و میخواهید به جلو حرکت کنید، میتوانید به یک گروه حمایت از غم و اندوه در منطقه خود بپیوندید.
به دنبال فرصت هایی برای کشف خود باشید.
مردم اغلب متوجه میشوند که در نتیجه یک مبارزه در برخی موارد رشد کردهاند. بهعنوان مثال، پس از یک تراژدی یا سختی، افراد روابط بهتر و احساس قدرت بیشتری را گزارش کردهاند؛ حتی در حالی که احساس آسیبپذیری میکنند. این می تواند احساس ارزشمندی آنها را افزایش دهد و قدردانی آنها از زندگی را افزایش دهد.
افکار سالم را در آغوش بگیرید.
همه چیز را در چشم انداز نگه دارید. اینکه چگونه فکر می کنید می تواند نقش مهمی در احساس شما داشته باشد – و اینکه در مواجهه با موانع چقدر انعطاف پذیر هستید. سعی کنید حوزههای تفکر غیرمنطقی را شناسایی کنید. مانند تمایل به فاجعهآمیز کردن مشکلات یا تصور اینکه دنیا به دنبال شماست، و الگوی تفکری متعادلتر و واقعبینانهتر را اتخاذ کنید. برای مثال، اگر احساس میکنید در چالشی غرق شدهاید، بهخود یادآوری کنید که آنچه برای شما اتفاق افتاده است نشاندهنده چگونگی پیشروی آینده شما نیست و شما درمانده نیستید. ممکن است نتوانید یک رویداد بسیار استرس زا را تغییر دهید، اما می توانید نحوه تفسیر و پاسخ به آن را تغییر دهید.
تغییر را بپذیرید.
پذیرش اینکه که تغییر بخشی از زندگی است، ممکن است در نتیجه موقعیت های نامطلوب زندگی شما، اهداف یا آرمان های خاصی دیگر قابل دستیابی نباشند. پذیرش شرایطی که قابل تغییر نیستند می تواند به شما کمک کند تا روی شرایطی تمرکز کنید که می توانید تغییر دهید.
چشم انداز امیدوارانه را حفظ کنید.
وقتی زندگی بر وفق مراد شما نیست، مثبت بودن سخت است. یک دیدگاه خوش بینانه به شما قدرت می دهد که انتظار داشته باشید که اتفاقات خوبی برای شما رخ دهد. سعی کنید آنچه را که می خواهید تجسم کنید، نه اینکه نگران چیزی باشید که از آن می ترسید. در طول مسیر، به راههای ظریفی که در مواجهه با موقعیتهای دشوار احساس بهتری میکنید، توجه کنید.
از گذشته خود درس بگیرید.
با نگاه کردن به اینکه چه کسی یا چه چیزی در مواقع پریشانی قبلی مفید بوده است، ممکن است دریابید که چگونه می توانید به طور موثر به موقعیت های دشوار جدید واکنش نشان دهید. به خود یادآوری کنید که کجا توانسته اید قدرت پیدا کنید و از خود بپرسید که از آن تجربیات چه آموخته اید
در خواست کمک
به دنبال کمک دریافت کمک در زمانی که به آن نیاز دارید در ایجاد انعطاف پذیری شما بسیار مهم است. برای بسیاری از افراد، استفاده از منابع خود و انواع استراتژی های ذکر شده در بالا ممکن است برای ایجاد انعطاف پذیری آنها کافی باشد. اما گاهی ممکن است فردی در مسیر تاب آوری گیر کند یا در پیشرفت با مشکل مواجه شود.
به طور مثال یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز مانند یک روانشناس می تواند به افراد در ایجاد یک استراتژی مناسب برای حرکت رو به جلو کمک کند. اگر احساس میکنید که نمیتوانید آنطور که میخواهید یا فعالیتهای اساسی زندگی روزمره را در نتیجه یک تجربه آسیبزا یا استرسزای دیگر انجام دهید، نمیتوانید از کمک حرفهای استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که افراد مختلف تمایل دارند با سبک های مختلف تعامل راحت باشند. برای اینکه بیشترین بهره را از رابطه درمانی خود ببرید، باید با یک متخصص سلامت روان یا در داخل آن احساس راحتی کنید
نکته مهم این است که به یاد داشته باشید که در سفر تنها نیستید. در حالی که ممکن است نتوانید همه شرایط خود را کنترل کنید، می توانید با تمرکز بر جنبه های چالش های زندگی که می توانید با حمایت عزیزان و متخصصان مورد اعتماد مدیریت کنید، رشد کنید.
چکیده این مقاله
تاب آوری یک ویژگی انتزاعی و در عین حال حیاتی است. تعداد بیشماری از تعاریف، تئوریها و مطالعاتی در مورد آن ارائه شدهاست، اما هیچکس هنوز یک تعریف واحد و قابل اجرا برای همه ارائه نکردهاست.
تاب آوری در گروههای مختلف افراد که با انواع مختلفی از ناملایمات مواجه میشوند، تعریفی متفاوت دارد. این تعاریف توسط عوامل محیطی و ژنیتیکی شرحداده میشوند با اینحال، توسعه و افزایش انعطافپذیری از طریق روشهای مختلف امکانپذیر است مفهوم تاب آوری بهطور فزایندهای توجه بسیاری را به خود جلب می کند و بهکار می رود شرایط «دنیای واقعی» مانند موقعیتهای فاجعههای اجتماعی و سیاستهای شهری، با این حال عملکرد روزمره جالب توجه است که ساپونتزاکی (2007) ادعا میکند که تاب آوری تنها در شرایط خاص مفید است و مقابله با آسیبپذیری در برابر یک خطر میتواند باعث افزایش قرارگرفتن در معرض خطر دیگری شود . این یک نکته معتبر برای روانشناسان برای ادامه تحصیل است.
تاب آوری یک انتخاب روزانه است به عنوان مثال، اگر شخصی فرزندی را از دست بدهد، هر بار با یک مواجه می شود محرکی که باعث ایجاد خاطره از کودک می شود، فرد باید انتخاب کند که در افسردگی فرو رود یا در بالاتر از غم و اندوه به این ترتیب، تاب آوری یک فرآیند است. بعضی روزها ممکن است کسی در نبرد شکست بخورد “بازگشت به عقب”، اما در روزهای دیگر، فرد می تواند بر تروما ویا پیروز ظاهر شود.
پس در واقع انعطافپذیری نیز یک نتیجه است: شکست در نبرد اما برنده شدن در جنگ. تابآوری، اگرچه تعیین آن در یک تعریف دشوار است، اما برای بقا، سازگاری و در نهایت، پیروزی بر ناملایمات نسل بشر مهم و حیاتی است.
منبع: www.everydayhealth.com
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
سوگیری تایید چگونه اتفاق میافتد؟
تکنیک های عملی کنترل خشم
گوش دادن فعال چیست؟ چرا و چطور یک شنونده فعال باشیم
1 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
واقعا این مقاله برای تاب آوری تو این شرایط لازم بود